Απόψεις

Ο Ιησούς εγεννήθη με την… μπάλα της ειρήνης  

Ήταν 24 Δεκεμβρίου του 1914 στη βελγική πόλη Ιπρ, στη Φλάντρα, όταν Άγγλοι και Γερμανοί -όντες καταχωνιασμένοι στα χαρακώματα- άρχισαν να στολίζουν τα αυτοσχέδια χριστουγεννιάτικα δέντρα τους.

Αντί για μπάλες στα κλαδιά, κάλυκες από σφαίρες. «Stille Nacht», τραγουδούσαν οι Γερμανοί.

Οι Άγγλοι, «Silent Night». Ήταν η Άγια Νύχτα. Εκείνη την ημέρα δεν είχε πέσει ούτε μία τουφεκιά. Ξαφνικά, μέσα στην απόλυτη ησυχία του μεσημεριού, ακούστηκε η φωνή του Γερμανού στρατιώτη Μέκελ, που είχε σπουδάσει στην Αγγλία:. «Καλά Χριστούγεννα, κύριοι, ο Θεός να σας έχει καλά». Ωστόσο, στη δίνη του πολέμου, οι Άγγλοι ένοιωθαν αμήχανα. Μπας κι ήταν καμία γερμανική μπλόφα για να τους βγάλουν έξω από τα χαρακώματα και να τους σκοτώσουν; «Καλά Χριστούγεννα και σε ‘σάς», απάντησαν. Η μία κουβέντα έφερε την άλλη. «Τι λέτε, παρατάμε τα όπλα αύριο για να παίξουμε μπάλα;», ρώτησε ο Μέκελ. «Και πώς είμαστε σίγουροι ότι το εννοείτε;», ανταπάντησαν οι Άγγλοι και όπλισαν. «Βγαίνω πρώτος από το χαράκωμα», αντέτεινε ο Μέκελ. Και βγήκε. Οι Άγγλοι σήκωσαν κι αυτοί έναν στρατιώτη. Οι δυο τους, κατευθύνθηκαν στην «ουδέτερη ζώνη», μίλησαν, έσφιξαν τα χέρια και το αποφάσισαν. «Αύριο, παίζουμε μπάλα». Κάτι σαν «make football, no war». Μετά, βγήκαν κι άλλοι έξω στην ουδέτερη ζώνη, κρατώντας -μάλιστα- και… δώρα. Τσιγάρα, ουίσκι, κουμπιά για τις χλαίνες και κονσέρβες. «Καλά Χριστούγεννα, κύριοι, και εν ειρήνη». Αγκαλιάστηκαν. «Αγκάλιαζα ανθρώπους που πριν από λίγη ώρα προσπαθούσα να σκοτώσω», είχε πει ένας Άγγλος στρατιώτης μιλώντας χρόνια αργότερα στο BBC.
«Μετά την πετυχημένη συνάντησή μας με τους Άγγλους, βάλαμε ακόμα περισσότερα στολίδια. Οι Άγγλοι έδειχναν τη χαρά τους για τα φωταγωγημένα χαρακώματά μας. Φώναζαν, σφύριζαν και χειροκροτούσαν. Εγώ, όπως και οι περισσότεροι, όλη τη νύχτα την πέρασα ξάγρυπνος. Μπορεί να έκανε κρύο, αλλά ήταν υπέροχα». Αυτά έγραφε στο ημερολόγιό του ο Γερμανός φαντάρος Κουρτ Τσέμις. Έζησε εκείνην τη μεγάλη ώρα του ποδοσφαίρου, επέζησε του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, έπαψε να ζει στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, σε στρατόπεδο αιχμαλώτων…

Την επομένη ημέρα, ανήμερα των Χριστουγέννων, όλα έμοιαζαν διαφορετικά στις πεδιάδες του Ιπρ, λες κι ο Θεάνθρωπος είχε κατέβει στη Γη και σταμάτησε τον πόλεμο. Άγγλοι (και μερικοί Γάλλοι, Βέλγοι, κλπ.) και Γερμανοί, βγήκαν πάλι από τα χαρακώματα και ετοιμάστηκαν για μπάλα. Ποια μπάλα, όμως; Σιγά μην κουβαλούσαν και μπάλες μαζί τους. Τη λύση έδωσε Άγγλος στρατιώτης, πρώην κουρέας. «Αναλαμβάνω να σας φτιάξω εγώ μια μπάλα, θέλω 50 νοματαίους για κούρεμα». Κόστος; Δυο τσιγάρα το κεφάλι! Αφού μάζεψε τις τρίχες, τις ανακάτεψε με κάλυκες, τις έδεσε με τις χοντρές στρατιωτικές κάλτσες και…, να ’τη, έτοιμη η μπαλίτσα. Κανένας δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι παρόμοια μπάλα, χωρίς κάλυκες, αλλά με μαλλιά γυναικών, είχαν χρησιμοποιήσει οι αρχαίοι Ρωμαίοι! Βέβαια. Ήταν η pila paganica, έτσι την έλεγαν.

Το παιχνίδι έγινε χωρίς διαιτητή (και καλύτερα). Ίσως ήταν ο πιο ασφαλής τρόπος να μην αρχίσουν να σκοτώνονται για ένα φάουλ ή ένα πέναλτι. Σκορ; Ούτε αυτό κρατήθηκε, απλά κάποιοι έγραψαν ότι τελείωσε 3-2 υπέρ των Γερμανών. Η πλέον παράταιρη και παράτολμη ενέργεια προς τον πόλεμο. Κι αντίδραση μπορείς να την πεις… Τη στιγμή που στη Βηθλεέμ οι Άγγελοι έψαλλαν το «επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία», δεν υπήρχε πόλεμος. Διότι το νέο, εξαπλώθηκε αμέσως σε μήκος 800 χιλιομέτρων στο δυτικό μέτωπο. Ούτε εκεί έπεσε πυροβολισμός. Εκείνη την ημέρα ο Θεάνθρωπος εμφανίστηκε επί γης κρατώντας μια μπάλα.

Την επόμενη ημέρα, όμως, οι εχθροπραξίες έγιναν σφοδρότερες! Γιατί; Διότι είχαν έρθει εντολές από τα επιτελεία. Οι αξιωματικοί, Άγγλοι και Γερμανοί, το έφεραν βαρέως που οι φαντάροι από μόνοι τους αποφάσισαν ανακωχή και «παρέβησαν τας διαταγάς». Για μεν τους Άγγλους, ένας ταγματάρχης, αγνώστων στοιχείων, μετέφερε τη νέα διαταγή. «Ο Γερμανός δεν πιάνεται φίλος». Στα γερμανικά χαρακώματα, ένας νεαρός δεκανέας, αυστριακής καταγωγής, μιλούσαν φωναχτά στους διοικητές του. «Τέτοιες συνεννοήσεις θα έπρεπε να απαγορεύονται αυστηρά». Το όνομά του; Αδόλφος Χίτλερ! Ο «εκλεκτός του σατανά», που μερικά χρόνια αργότερα θα έπνιγε τον κόσμο στο αίμα…

Αλ.Φ.