Επαναφέρουν στην Ιταλία το πιθανό ενδιαφέρον της εφοπλίστριας Μαρίας Αγγελικούση για επένδυση στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός.
Σε άρθρο του το Tuttosport αναφέρεται στην ελληνική ποδοσφαιρική αγορά, κάνοντας ανάλυση γιατί ο σύλλογος του τριφυλλιού αποτελεί εξαιρετική περίπτωση επένδυσης για υποψήφιους αγοραστές εξαιτίας του νέου γηπέδου που κατασκευάζεται στο Βοτανικό.
«Ο Παναθηναϊκός είναι μια τέλεια περίπτωση επειδή έχει ένα τεράστιο εμπορικό σήμα και ένα θέμα γηπέδου που μπορεί να αλλάξει τα θεμελιώδη στοιχεία περισσότερο από μια καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ακόμη κάνει μνεία στη διάψευση της «πράσινης» ΠΑΕ για το προαναφερόμενο ζήτημα (Αγγελικούση), ενώ στη συνέχεια επικαλείται κείμενο του Federico Mari (σύμβουλος ποδοσφαιρικών συλλόγων και ιδρυτής του Contemporary Football) που δημοσιεύτηκε στο LinkedIn με τίτλο: «Γιατί το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι μια από τις τελευταίες δομικά λανθασμένες αγορές στην Ευρώπη».
Αναλυτικά το δημοσίευμα του Tuttosport:
«Παναθηναϊκός προς πώληση: γιατί αξίζει τον κόπο στην Ελλάδα
Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στο ραντάρ των «σοβαρών» χρημάτων εδώ και λίγες μέρες, με μια κλασική φήμη: μια πλούσια οικογένεια εφοπλιστών έτοιμη να αγοράσει για την επανεκκίνηση του συλλόγου.
Το όνομα που κυκλοφορεί είναι αυτό της Μαρίας Αγγελικούση, αλλά η ΠΑΕ προσπάθησε αμέσως να κλείσει την πόρτα με μια δήλωση: καμία «προσέγγιση, επαφή ή ενδιαφέρον, άμεσο ή έμμεσο» για την απόκτηση του πακέτου μετοχών.
Το θέμα δεν είναι το χρονικό της άρνησης. Το θέμα είναι γιατί αυτό το είδος ιστορίας ακούγεται εύλογο σήμερα.
Το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο γίνεται πιο κάθετο: για πολλούς συλλόγους, τα εθνικά πρωταθλήματα χρησιμεύουν κυρίως ως πλατφόρμες πρόσβασης στις διοργανώσεις κυπέλλου, και το Champions League είναι το προϊόν που συγκεντρώνει την προσοχή και τα έσοδα.
Η νέα φόρμουλα έχει κάνει την είσοδο πιο «βιομηχανοποιημένη»: 36 ομάδες σε μία μόνο «φάση πρωταθλήματος», οκτώ αγώνες εγγυημένοι εναντίον οκτώ διαφορετικών αντιπάλων.
Οι 8 πρώτες ομάδες προκρίνονται απευθείας στη φάση των 16, ενώ οι ομάδες από την 9η έως την 24η θέση προκρίνονται σε πλέι οφ για να ολοκληρώσουν την κατάταξη, και οι ομάδες από την 25η έως την 36η θέση αποκλείονται.
Η επένδυση στην Ελλάδα αξίζει τον κόπο
Αυτό το πλαίσιο ταιριάζει με τη συλλογιστική του Federico Mari (σύμβουλος ποδοσφαιρικών συλλόγων και ιδρυτής του Contemporary Football) ο οποίος έγραψε μια ανάρτηση στο LinkedIn με τίτλο: “Γιατί το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι μια από τις τελευταίες δομικά λανθασμένες αγορές στην Ευρώπη”.
Ο Mari υποστηρίζει ότι η επένδυση σε έναν ελληνικό σύλλογο σήμερα δεν είναι μια συναισθηματική επιλογή αλλά μια “δομική και αριθμητική”: η ένταξη στην UEFA είναι μια επαναλαμβανόμενη επιλογή χάρη στον συντελεστή, ένα προπονητικό επιτελείο μεσαίου επιπέδου, ένα πρωτάθλημα ήδη διεθνοποιημένο και μια αξία που “ξεφεύγει” επειδή οι μισθοί απορροφούν σχεδόν τα πάντα και επειδή υπάρχει έλλειψη δομής.
Στην ανάρτησή του, αναφέρει επίσης σημάδια ωρίμανσης: σημαντικές μεταγραφές που έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμογή και ένα θεμελιώδες έργο που έχει βελτιωθεί, με περισσότερες δεξιότητες και περισσότερη προπονητική.
Υπό αυτή την έννοια, η Ελλάδα μοιάζει περισσότερο με την Πορτογαλία ή το Βέλγιο από ένα «εγχώριο» πρωτάθλημα: μια πλατφόρμα όπου αγοράζετε, αξιοποιείτε και μεταπωλείτε, και όπου η Ευρώπη λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής. Με την προσοχή να μετατοπίζεται σε μερικές παγκόσμιες διοργανώσεις, ο στόχος δεν είναι η νίκη στο εσωτερικό, αλλά η διατήρηση της σύνδεσης με το κύριο επίπεδο. Τα δημόσια δεδομένα βοηθούν στη μέτρηση της ουσίας του αποθέματος.
Το Transfermarkt εκτιμά τη Super League 1 σε συνολική αξία 525,33 εκατομμυρίων ευρώ: 14 ομάδες, 448 παίκτες, μέση αξία 1,17 εκατομμυρίων ευρώ ανά παίκτη.
Οι ξένοι παίκτες αντιπροσωπεύουν 248, ή 55,4%, αρκετά για να ορίσουν το πρωτάθλημα ως πλατφόρμα κυκλοφορίας, όχι ως τελικό προορισμό.
Στην κατάταξη της UEFA, η Ελλάδα είναι δωδέκατη με 43.612 βαθμούς: δεν είναι ελίτ, αλλά είναι μια βαθμίδα όπου η Ευρώπη παραμένει μια επαναλήψιμη και επομένως οικονομική επιλογή.
Η τέλεια περίπτωση
Η λέξη-κλειδί, λοιπόν, είναι «λανθασμένα τιμολογημένη»: υποτιμημένη, όχι επειδή είναι μικρή, αλλά επειδή είναι αναποτελεσματική.
Αν ένα σύστημα πληρώνει σχεδόν τα πάντα σε έξοδα ομάδας και δεν καταφέρει να δημιουργήσει σταθερά έσοδα εκτός γηπέδου, η ευρωπαϊκή πρόκριση δεν είναι έπαθλο, είναι οξυγόνο.
Και αυτό ακριβώς κάνει ο κανονισμός: η UEFA περιορίζει τους μισθούς, τις μεταγραφές και τους ατζέντηδες σε ένα μερίδιο των εσόδων, με ένα διαρθρωτικό όριο 70% να ισχύει από αυτή τη σεζόν.
Για τους επενδυτές, αυτό αλλάζει τον μοχλό: όχι «Ξοδεύω περισσότερα», αλλά «Ξοδεύω καλύτερα», μετατρέποντας την αστάθεια σε μια διαδικασία, με πειθαρχία μισθών, υποδομές και αναπαραγώγιμες ανταλλαγές παικτών.
Ο Παναθηναϊκός είναι μια τέλεια περίπτωση επειδή έχει ένα τεράστιο εμπορικό σήμα και ένα θέμα γηπέδου που μπορεί να αλλάξει τα θεμελιώδη στοιχεία περισσότερο από μια καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο.
Γι’ αυτό το όνομά του εμφανίζεται κυκλικά όταν η αγορά αισθάνεται μη τιμολογημένη αξία.
Είτε η φήμη για τον Αγγελικούση είναι αληθινή είτε όχι, το χρήσιμο ερώτημα παραμένει στο Mari: πόσα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα εξακολουθούν να προσφέρουν, στο ίδιο πακέτο, πραγματική πρόσβαση στην UEFA και εκμεταλλεύσιμη διαρθρωτική υποτίμηση;».